نقش سینما در حجاب و بی حجابی

نقش سینما در حجاب و بی حجابی

---

 

مقدمه 

ترکیبی مناسب از هنرهای هفتگانه با آمیزه ای از زیبایی، خلق و ابداع، هنری کمال گرا به نام سینما را به وجود می آورد. سینما به عنوان یکی از مظاهر تمدن هنر جدید صنعتی است که نمی توان منکر تاثیر شگرف و گسترده آن در تثبیت ارزش های اجتماعی و فردی شد ذاتا هنر به گفته نیچه بر اداره اجتماعی تاثیر می گذارد لذا نظام های هوشمند به این عرصه باید توجه ویژه داشته باشند.

سینما می تواند در ارائه الگوهای حجاب، بد حجابی، بی حجابی بر نسل جوان ما به خصوص دختران و زنان تاثیر بسیار اعجاب آوری داشته باشد الگوی تصویری یک بازیگر در یک فیلم می تواند تاثیر گذاریش چندین برابر یک کتاب و نوشته و حتی گفتار باشد. بی توجهی به این مسئله مهم موجب ترویج فرهنگ بی بند و باری در میان نسل جوان شده و شبیخون فرهنگی را در جامعه به راه انداخته و یک جامعه را به ورطه ی سقوط می اندازد.

 

ما در این نوشتار به خاطر نقش تاثیر گذار الگو در زندگی ابتدا به ارائه برترین الگو برای نسل جوان پرداخته و پس به مشکلات عرصه سینما در فرهنگ سازی و حجاب پرداخته ایم برای وصول به این مهم امیدواریم این نوشتار در واقع جرقه ای برای رسیدگی این مطلب از سوی اصحاب هنر و رسانه باشد.

زن و انتخاب الگوی مناسب

نگاه ویژه به برترین الگو (درد دلی با حضرت زهرا سلام الله علیها)

نقش الگوی اجتماعی در شخصیت اجتماعی زنان

سینما، تاثیرگذاری، ارزش های دینی

سینما (هنر تصویر)و تاثیرگذاری اعجاب آور

نقش سینما در گسترش فرهنگ و ارزش های دینی

سینما در برزخ میان حجاب و بد حجابی

زن، سینما و مقوله حجاب قبل و بعد از انقلاب اسلامی

زن، سینما در تعارض انتخاب حجاب یا زیبایی

زن، سینما، ترویج حجاب یا بدحجابی

انتقادهایی از سینمای امروز ایران در زمینه زن و حجاب

ارائه راهکار

زن و انتخاب الگوی مناسب

فصل اول: نگاه ویژه به برترین الگو

زمان سپری شد و ما را در روزمرگی خود گم کرد امروز باید در میان صفحات زرد و چروک خورده ی تاریخ به دنبال الگوی گم شده ی خود بگردیم.

اما الگوی ما زهراست، زهرا آمد تا دفتر تاریخ زنان بی سرمشق نماند، آمد تا قرآن برون مثال و الگو نباشد، مفسر پیدا کند، و خلقت اش بی منتهی نباشد، آری زهرا آمد به شرط آن که لباس رزم اش یا بهتر بگویم لباس حجاب و عفت اش را بپوشد بی شک واژه عفت شرمنده است زیرا اگر معنا یافته از رفتار زهرا س بوده است، حیا رشته ای از شرم والای اوست، حجاب وام دار سیمای زهرا است، آری زهرا بهترین الگوست، چطور؟ هنوز صدای زهرا در گوش اسماء طنین انداز است: ای اسماء بدن مرا داخل تابوتی بگذار تا حجم بدن ام دیده نشود، این وصیتی درسی از حیا و عفاف است[1] برای آنان که خود را باختند و بر صفحات تاریخ تاختند تا سرمشقی را که زهرا س نوشته بود پاک کنند اما نه خودشان هستند که محو و نابود شدند آری سرمشق زهرا در گوشه ی دفترچه دلمان یافت می شود.

آن چه امروزه مایه نگرانی و تشویش در مسائل زنان شده و بهانه به دست هجوم آورندگان فرهنگی که از جمله آنان رسانه های جمعی از قبیل تلویزیون که نمود بارز ان سینما است داده است نشناختن الگوی عملی متناسب با نیازهای اساسی زنان است.[2]

باید گفت در سده ی اخیر بیش از هر دوره ی دیگری حیرت انسان در پیچ و خم اندیشه افزایش یافته و نبودن الگو و مشعل فروزانی که روشنی بخش مسیر حرکت او باشد او را به بدبختی کشانده است چهارده قرن پیش پیامبری بزرگ، بشریت را به سوی سعادت فرا خواند که از آن پس هیچ هماوردی نداشته است و تمام مدعیان اصلاح اجتماعی از معرفی عینی انسان تربیت شده ناتوان بودند و تنها او بود که الگوی کامل تربیت اسلامی در کردار و گفتار و اندیشه اش تبلور عینی یافت که «لقد کان لکم فی رسول الله اسوه حسنه» [3]

او نه تنها بر صفحات سیاه زندگی مردان پایان بخشید بلکه حتی برای زنان آن روز و تمام دوران تاریخ نمونه ای از زن پرورش یافته در مکتب خویش را معرفی کرد و همین بانو است که شبیه ترین فرد به رسول خدا است ای فاطمه بشارت باد تو را براستی که خدای متعال تو را بر زنان جهانیان و بر زنان اسلام که بهترین دین است برگزید. [4]

این مرهمی بود بر داغ تمامی زنان، زنانی که قرنها سر در گریبان انتظار یک اسوه کامل فرو برده بودند و اکنون که عصر تعامل افکار و اندیشه هاست افتخار ما به فرهنگ فاطمی است و بر ماست که فرهنگ فاطمه، اندیشه  فاطمه را بر جهانیان عرضه کنیم. [5] آری این است الگوی برتر جهانیان و افلاکیان.

 

فصل دوم: نقش الگوی اجتماعی در شخصیت اجتماعی زن

متاسفانه جامعه امروز زنان ایرانی دستخوش تحولاتی شده و دشمنان از خارج و داخل تاثیراتی بر کشور داشته اند در چنین شرایطی کم کم زنان به خصوص زنان بازیگر ما در عرصه فرهنگ و سینما به الگوهای نامناسب و غیر متعالی روی آورده اند.

در چنین اوضاعی لازم به نظر می آید تفسیری از زندگی برترین الگویمان یعنی حضرت زهرا شود که متناسب با زندگی و معضل زن امروز یعنی حضور در اجتماع باشد آن هم تفسیری که هم زمان با بیان جنبه های ملکوتی شخصیت حضرت زهرا باشد وبه سیره عملی ایشان بیشتر اهمیت داده شود با این همه کج فهمی هایی هم در این مسئله دیده می شود مثلا چیزی که بیش از همه زنان غیر مسلمان را از اسلام بیمناک می کند آن است که ایشان فکر می کنند حجاب تحرک را از زن می گیرد و استناد می کنند به این حدیث حضرت زهرا «بهترین زن کسی است که نه او مردی را ببیند و نه مردی او را»

اما در پاسخ باید گفت: چنین افرادی در ظاهر اخبار و احادیث متوقف شده اند و در پی باطن و حقیقت مطلب نرفته اند در جایی که تاریخ گواهی می دهد که حضرت زهرا در اجتماع در موقع خودش حضور داشته اند و علنا با حفظ شئونات اسلامی نقش موثر اجتماعی ایفا می کردند پس ایشان نمونه و اسوه کامل یک زن فعال در عرصه اجتماعی هستند.

ایشان در احادیثی که به نمونه ای از آن اشاره کردیم از اختلاط بی حد و مرز و بدون دلیل که در فطرت زن و مرد هر دو مذموم است نهی فرموده اند: پس زن مسلمان و دوستدار پاکی اجتماع می تواند با حفظ شئونات اسلامی بدون اینکه چشم و گوش بسته از الگوهای غربی و بازیگرانی بعضا فاسد غربی تقلید کند تا از این طریق بتواند مخاطب را پای رسانه ها و سینماها و ... میخکوب کنند حضرت زهرا را الگوی زندگی خود قرار داده و هدف دشمن را در ایجاد بد حجابی و بی بند و باری تامین نکند.

بخش دوم:

سینما، تاثیر گذاری، ارزش های دینی

فصل  اول: سینما، تاثیرگذاری، ارزش های دینی

در بین شیوه ها و ابزارهای القا و تبلیغ یک مطلب، بیان هنری به خصوص هنر نمایش در مجموع از همه رساتر و بلیغ تر و جذاب تر است و امتیازات بیشتری دارد ما امروزه در بیان عالی ترین و ضروری ترین حقایق و ارزش های دینی مثل حجاب فقط از عادی ترین و نارساترین وسیله یعنی گفتار استفاده می کنیم که باعث می شود همه حقایق را منعکس نکنیم.

برای نسل جوان جاذبه های معنی دارتر است زیرا از طریق الگوهای جذاب تصویری می تواند بسیاری از از ارزش های مطلوب را جذب کند از نظر روان شناسی تربیتی نیز اینگونه یادگیریها به مراتب اثر بخش تر و کارسازتر از آموزش های مستقیم و کلاسیک است که به شکل گفتار صرف و محض ارائه شود در این میان سینما مجموعه ای از جاذبه های تصویری و صوتی در حد بسیار بالایی است و طبیعتا اثر گذاری آن هم بسیار زیاد است به تبع این اثر گذاری زیاد رسالت سینما بسیار بالاست امروزه به دلیل پیشرفتهای بسیار سریع تکتولوژی ، خانواده به عنوان بهترین نهاد اجتماعی در تربیت و شاخت شخصیت انسان به تنهایی از عهده ی این مهم شاید کمتر برآید، امروزه رسانه ها و نهادهای قوی به موازات خانواده عمل می کنند و برخی از آن ها به دلیل جاذبه ها، زیبایی ها و شگفتهایی که می آفرینند اثرگذاری بیشتر بر تربیت مستقیم نسل جوان دارند.

الگوهای تصویری که به نحوی الگوی جوانان و نوجوانان ما قرار می گیرند در ارائه فرهنگ و ارزش های دینی مثل حجاب بسیار حائز اهمیت هستند زیرا به خصوص در اوایل دوره جوانی و پایانی دوره نوجوانی فرد خود را در نهادها و منابع دیگر جستجو می کند به غیر از خانواده که وظیفه انتقال فرهنگ را به دو شیوه گفتاری و کرداری بر عهده دارد جوان مجذوب نهادها و به خصوص رسانه هایی مثل سینما می شود که دارای تصاویر بسیار جذاب در حد تاثیرگذاری اعجاوراند.[6]

حال در این میان سینما که بارزترین نمود رسانه جمعی است اگر با انتخاب بازیگران بعضا زن بدحجاب یا بی حجاب به الگوسازی برای دختران جوان و نوجوان ما بپردازد، به ضدیت با ارزش های اخلاقی و دینی پرداخته و به شکل منفی تاثیرگذاری اش را به مخاطب القا کرده است یا این هنر تصویری می تواند با ارائه الگویی منطبق با موازین اسلامی رسالت دینی مطلوب را بر عهده بگیرد.

 

فصل دوم: نقش سینما در گسترش فرهنگ و ارزش های دینی از جمله حجاب

نگاه دوربین سینما در فیلمنامه و خلق تصاویر هنری یکی از شاخصه های بسیار مهم در گسترش یا نابودی فرهنگ یک جامعه است.

اساسی ترین و زیر بنایی ترین عنصر یک جامعه فرهنگ آن جامعه است فرهنگ یک جامعه، مقدرات اجتماعی و ارزش های حقوقی و دینی را تبیین کرده روح و جاه و باطن تمدن است با توجه به نقش فرهنگ و جایگاه هنر و رسانه های تصویری در جاودانه کردن ارزش های دینی، سینما به عنوان بالاترین و مؤثرترین هنر و شاخه ای از هنر هفتم، جایگاه خاصی دارد و از همه رسانه ها، رساتر است. [7]

به حدی که هیچ هنری واجد چنین ویژگی نمی باشد به فرموده ی مقام معظم رهبری «ما امروز برای بیان دقیق ترین حقایق دینی مجبور هسیتم از عادی ترین و نارساترین وسیله یعنی همین بیان استفاده کنیم و این مسئله مقداری ظریفیت دارد و همه حقایق را منعکس نمی کند و بیان هنری به خصوص هنر نمایشی ظرفیتی دارد که با حرف زدن عادی قابل مقایسه نیست و ما باید از این وسیله رسا، یعنی سینما برای ارائه برترین حقایق عالم یعنی حقیقت دین بهترین استفاده را بنمائیم.» و در جایی دیگر می فرمایند: «ما ضمن این که نسبت به همه کسانی که در زمینه هنر تلاش صادقانه و مخلصانه می کنند و دارای اهداف بلند هستند اخلاص و ارادت داریم و تشکر می کنیم ولی هنوز بین این واقعیت و آن چه باید باشد فاصله زیاد است.» [8]

بخش سوم:

سینما در برزخ میان حجاب و بدحجابی

فصل اول: زن، سینما و مقوله حجاب در قبل و بعد از انقلاب اسلامی

مضمونی از بیانات و رهنمودهای امام خمینی در خصوص سینما: ما با سینما مخالف نیستیم بلکه با فساد و فحشا مخالفیم.

با پیروزی انقلاب اسلامی، استراتژی نظام در خصوص سینما با این سخن گوهر بار امام به خوبی فهمیده می شود ایشان معتقد بودند که با توجه به مبانی فکری، دینی، ارزشی نظام اسلامی و با توجه به سطح تاثیرگذاری این هنر بر مخاطبین سینما، باید از پتانسیل هنر سینما در ترویج ارزش ها استفاده نمود.

قبل از انقلاب، سینما که در آغاز به انگیزه ی خدمت به بشریت در جهات مختلف به وجود آمده بود به تدریج همانند دیگر بدایع بشری به علت سودجویی برخی افراد، در خدمت تجارت قرار گرفت و وسیله ای برای بد آموزی و تباهی مردم گردید به گونه ای که مردم را به جهنم فساد اخلاقی و بی بند و باری و بی حجابی سوق داد که اثرات اخلاقی آن گاه از تسلیحات نظامی کمتر نبوده است، در آن جا، سینما یک سینمای ضد دینی، شد حجاب و در جهت عمق بخشیدن به مسایل مادی بود که باندهای اشاعه فساد و بی بند باری به نام ترویج هنر سینما، از زن استفاده ابزاری می نمود به طوری که جاذبه های جنسی محور ارزش گذاری شخصیت زن در اغلت فیلم ها بود. نمایش سکس و خشونت صرفا اهداف اقتصادی را پیگیری می نمود در این سینما حجاب زن مسلمان به بدترین شکل ارائه شد و دهها فیلم مفتضح به اکران درآمد و فرهنگ ارزشی و مذهبی مردم مسلمان ایران را به باد فنا داد و خلاصه سینما به دامی مهیب و مرگبار برای دختران و پسران مبدل شد و این ابزار در یک کلام مظهر و سمبل فساد و بدبختی در جامعه بود.

در بعد از انقلاب اسلامی آن زمان که آفتاب اسلام بر پیکره ی زن شروع به تابیدن کرد تا حدودی زن در جایگاه واقعی خود قرار گرفت و تحولی چند، در ساختار فرهنگی و اجتماعی جامعه پدید آمد به دنبال این تحولات انتظار بر این بود که سینمای ایران به عنوان موثرترین ابزار فرهنگی، به شناسایی و معرفی هویت واقعی زن و تبیین و ترسیم دیدگاه اسلام و رهبران بزرگوار نظام بپردازد. اما آن گونه که باید و شاید به طور موفق عمل نکرد. همان نگاهی که مقام معظم رهبری می فرمایند: «زن و مرد از اجزاء اتم نظام آفرینش هستند و اگر جوامع بشری شناخت درستی از هویت، جایگاه و نقش زن و مرد در عرصه های مختلف به دست آوردند و آن را درست بکار گیرند از فیض همکاری همه جانبه زن و مرد بهره مند خواهند شد» البته علی رغم این که سینمای بعد از انقلاب، گام های اساسی د ر جهت تبیین این موقعیت برداشتند.[9] اما به جایی که بگوییم نتوانسته است بهتر است بگوییم کمتر توانسته نهادهای دینی مثبت در انتخاب بازیگران زن مسلمان داشته باشد، نهادهایی که در ضروری ترین حکم اسلام یعنی حجاب برتر و والاتر از پوشش حضرت زهرا یعنی چادر در موقعیت ها و سکانس های مختلف تصویری بهره گیری کنند و در تعارض میان انتخاب حجاب و نقش ها، حجاب را برگزینند و بتوانند رسالت فرهنگی خود را در القای ارزش ها بدون خدشه زدن به مسئله حجاب انجام دهند.

فصل دوم: زن و سینما، تعارض انتخاب حجاب و زیبایی

زن از چند کلید راهگشای فرهنگ یک کشور و ملت می باشد و تلقی هر فرهنگ و نظامی از زن و نحوه ارائه الگو از شخصیت او، یکی از بهترین شاخصه ها در ارزیابی عملکرد فرهنگی آن نظام محسوب می شود در این منظر، جوهره ی هنر سینما، زیبایی است و در هنر تصویری، حضور زن یکی از مهمترین عناصر زیبایی است البته این زیبایی می تواند صرفا در سطح ظاهر باشد یا در لایه های باطنی و متعالی تجلی پیدا کند بنابراین موضوع حجاب و نحوه ی حضور زن چه در سینمای دینی و چه برای سینمای غیر دینی حتما موضوع درجه اول می باشد چرا که خصوصیت ماهوی سینما و خصوصیت جسمی و روحی زنان هر دو با زیبایی ارتباط بسیار تنگاتنگ دارد شاید به خاطر همین است که امورزه در سینمای غرب تا حد زیادی از زنان سوء استفاده می شود یعنی به جای آن که قدر و منزلت آن ها به حد تام و تمام مورد توجه قرار گیرد در لایه های نازل و سطوح پایین مطرح می شوند. [10]

اما در مسئله حجاب همانگونه که در عالم واقع رعایت حجاب و عفاف ضروری است در اجتماع نیز رعایت این اصل الزامی بوده و همین موضوع در عرصه سینما نیز باید رعایت شود.

در این جا باید به این نکته مهم اشاره کرد که جمال و زیبایی زن نمی تواند منحصر به زیبایی ظاهری باشد چرا که انسان صرف ظاهر محض نیست.

حال نباید بازیگران ما از آرایش ظاهری بدون آراستگی باطنی و واقع برای فریب مخاطب استفاده کنند آنان برای داشتن جلوه مناسب زیبایی حقیقی علاوه بر داشتن حجاب اسلامی، باید نظافت مطلوب را در طرز لباس پوشیدن رعایت کنند و از دلبری های فریب گونه پرهیز داشته و باید برای تحقق زیبایی درون قناعت لازم را در گفتار و رفتار و کیفیت محاوره و مناظره و نحوه برخورد ارائه دهند چنین حالتی را می توان همانا آراستگی زن نامید اگر شخصی از این موهبت بی بهره بود صرف آرایش برای جذب مخاطب شاید او را در ابتدا مجذوب کند اما این جز فریب دادن هیچ توجیه مناسب دیگری ندارد.

از طرفی باید زیبایی تفسیر شود زیبایی آن است که با مشاهده آن زیبایی در درون جوشیدن گرفته، روح به هیجان عاشقانه به سوی حق رسیده و رفتارهایی از سر لطف و خرد و اندیشه بر خواسته شود نه آن که باعث تحریک امیال و خواهش هایی گشته که انسان را از عشق الهی دور سازد زیرا هدف فیلم ساز و بازیگر مطمئنا این نیست که با ساخت یک فیلم فقط مخاطب را میخکوب در برخی از صحنه ها پای سینما اسیر کند بلکه می خواهد از خلق این اثر، پیام هایی داشته باشد که این پیام در جهت سازندگی شخصیت مخاطب باشد پس اگر هدف صرف جذب مخاطب باشد پس چه فرقی میان فیلم سازی های اسلامی و فیلم سازی های غربی وجود دارد؟

فصل سوم: زن، سینما، ترویج حجاب یا بدحجابی

از جمله خصوصیات هنر آن است که نقش بسیار مهمی از نظر تثبیت ارزش های اجتماعی و فردی اعم از دینی و ملی دارد در این میان شاید کمتر به مقوله پوشش بازیگران زن مسلمان در سینماها توجه کرده باشیم در حالی که حجاب پوششی است که بهترین معرف فرهنگ ملی و دینی ملل مسلمان بوده و به عنوان ارزش اسلامی و ضامن مصونیت اخلاقی و روانی زن در تمام عرصه های اجتماعی است لیکن در سینمای امروز ایران تا حدودی مورد بی مهری قرار گرفته و احتیاط لازم در این خصوص انجام نشده است.

آیا پوشش هنر پیشگامان زن در سینما و سینمای امروز ما واجد چنین خصوصیاتی هست یا خیر؟ و آنچه که شیوعش در جامعه و در میان جوانان، نگرانی بسیاری از معلمان، مربیان و دلسوزان نسل جوان را برانگیخته، به راحتی در لابه لای سکانسهای جذاب و تاثیر گذار فیلم های سینمایی و سریالهای تلویزیونی، معرفی، تبلیغ و ترویج می شود.

در این میدان، حجاب سنتی و برتر، کاملی چون چادر بیش از بقیه نمادها مورد تحقیر قرار می گیرد مثلا اگر زن با حجابی در فیلم ها و سریال هانشان می دهند معمولا نقش هایی مثل خدمتکار یا سرپرست خانواده با چند فرزند یتیم یا کسی است که از لحاظ اقتصادی و فرهنگی در درجه ی بسیار پایین قرار دارد در حالی که زنان بعضا بد حجاب از بالاترین منزلت و شان اجتماعی که دارای امکانات اقتصادی هستند نشان داده می شود یا حتی کسانی که در فیلم ها دارای نقش اول هستند و نقش محوری دارند بد حجاب در مقابل دوربین نشان داده می شوند.

عامل اساسی بسط چنین نگرشی در مورد شکل پوشش در عرصه هنرهای نمایشی زمان ما سه نکته است:

1. اهمیتی که سینما گران برای جاذبه های تصویری قائلند.
2. ناآشنائی برخی از دست اندرکاران سینمایی با حقیقت معارف دینی و اسلامی. [11]
3. ناتوانی سینمای امروز در ترسیم چهره ی آرمانی زن که مورد پسند انقلاب، نظام و جامعه را برگزیند که در این میان بتواند هم مخاطب خود را جذب کند و هم حدود و موازین اسلامی را رعایت کرده باشد. [12]

در این جا با یک اشکال از سوی برخی هنرمندان مواجه می شویم که چرا در مورد حجاب زنان در فیلم ها این قدر سخت گیری می شود در حالی که بعضی از صحنه ها با حجاب امکان پذیر نیست؟ در جواب باید گفت: اگر ایجاد صحنه هایی لحاظ کردن حجاب اسلامی مخل به حجاب و فرهنگ حجاب است باید از ایجاد این صحنه ها جلوگیری کرد مثلا نمی توانیم دوربین را در اتاق خواب افراد ببریم زیرا لزومی به آن صحنه ها نیست.

از طرفی در ذات هنر ابداع و نوآوری وجود دارد و به قول گوته (هنر بیش از ان که زیبا باشد، آفریننده است.) پس خود کارگردانان و بازیگران باید به ابداع صحنه هایی بپردازنند که تضاد با حجاب و شئونات اسلامی نداشته باشد چون برخی اوقات این ابداع انجام نمی گیرد در بسیاری از آثار ما نمی توانیم منکر این واقعیت شویم که تقلیدی هستند همین موضوع موجب تخریب هنر سینما شده است که با اقتباس از غرب ما را با مشکلاتی از قبیل تعارض با شئونات اسلامی مواجه می سازد.

در ادامه جواب می توانیم بگوییم اگر ما معتقدیم که هنرمند اثر هنری خود را با همه هستی خود به وجود می آورد اگر حال آن زیبایی ظاهری که قرار است با بی حجابی این هنرمند به دست آورد تا بتواند مخاطب را جذب کند می تواند با آراستگی و نظافت ظاهر از طرفی و رعایت حجاب که موجب زیبایی درون و باطن می شود از طرف دیگر به جلب و جذب مخاطب در اثر خود بپردازد.

 

فصل چهارم: انتقادهایی از سینمای ایران در زمینه زن و حجاب

1. تحقیر زنان محجبه در سینما با ارائه نقش های منفی (بی سواد، انعطاف ناپذیر، خدمتکار و ... )
2. انعکاس حضور زن در عرصه های اجتماعی به صورت معارض با ارزش های مذهبی یا خنثی در فیلم های سینمایی.
3. مطرح نشدن زن آرمانی و قهرمان در ادبیات داستانی مثلا پرداختن به زندگی خانوادگی رزمندگان در سطحی ترین شکل
4. ارائه روابط صمیمانه و معارض با حکم مسلم قرآن بین دختر و پسر در فیلم های سینمایی.
5. بهره برداری از هنرپیشگان با گریمی غیر متعارف در تبلیغات سینمایی.
6. وجود فاصله عمیق بین نظر صاحبنظران در زمینه مسائل شرعی و عمل هنرمندان.
7. بازگشت سینما در بعضی فیلم سازی ها که در آن به معرفی زن به عنوان یک شی زینتی می پردازد.
8. محول کردن نقش های دست دوم و حتی منفی به زنان در سینما و سینما به تقلید از سینمای غرب و تاثیر از فیلم سازی ها.
9. عدم شناخت شخصیت حقیقی و چند بعدی زنان و تاثیر عمیق و سازنده آن در عرصه های مختلف زندگی خانوادگی اجتماعی و توسط هنرمندان و استفاده از سوژه های تکراری کلیشه ای و سطحی در خصوص زنان.

فصل پنجم: ارائه راهکار

1. تعمیق و توسعه باورهای دینی و عرضه ی آموزه های مذهبی در میان هنرمندان زن مسلمان
2. تربیت هنرمندان و هنرپیشگان معتقد و متعهد به مبانی دینی تا از این راه ارزش های دینی در سینمای ما نه به عنوان یک عمل تحمیلی قانونی به عنوان دغدغه ای شخصی و باوری قلبی، ارادی و تمایلی خودجوش باشد و بتواند نقش ارزنده خویش را در فرهنگ سازی و انتقال دستمایه های دینی به چهارچوبه های فکری و فرهنگی جامعه ما، به مخاطبان جوان ایفا کند.
3. محول کردن نقش های دست اول و تاثیر گذار و برخوردار از وجهه فرهنگی و طبقاتی بالا به زنان محجبه.
4. خلق آثار هنری اسلامی، دینی، فقهی، تاثیرگذار در بینش و نگرش مردم برای عمل به دستورات الهی از جمله حجاب.
5. به جای تکیه کردن به زیبایی ظاهری زنان بازیگر بیشتر تکیه کنیم به فیلم ها مدهایی که به درد جامعه و نسل جوان می پردازد و خلاقیقت در خلق و ابداع صحنه پردازی و تصویرپردازی برای جذب و تاثیر گذاری در مخاطب.
6. بررسی ضعفها و نقایص شخصیت پردازی زنان در سینما.
7. بررسی راهکارهای لازم جهت آشنائی اصحاب هند اعم از زن و مرد با قدر و منزلت انسانی و اسلامی زن مسلمان.
8. لزوم توجه به فرهنگ و اداب و رسوم مردم در سوژه های سینمایی خصوصا در مورد زنان.
9. بررسی راهکارهای مناسب جهت تهیه فیلم هایی با محتوای ارزشی و مخاطب پسند.